۲ سال پیش

» راهنمای کمک به کودکان برای مقابله با حوادث آسیب زا

کمک به کودکان برای مقابله با حوادث آسیب زا

کودکان و نوجوانان بیشتر در معرض آسیب دیدگی ناشی از حوادث ، بیماری های همه گیر ، جرایم خشن یا سایر بلایا قرار دارند. اما با حمایت صحیح والدین ، آنها همچنین می توانند سریعتر بهبود یابند. نکاتی برای کمک به کودکان در کنار آمدن · نشانه های استرس ، ترس یا اضطراب علائمی وجود دارد که کودکان دچار اضطراب ، بدرفتاری یا بی توجهی می شوند.

اثرات ضربه بر روی کودکان و نوجوانان

درگیر شدن در یک حادثه جدی ، جنایتی خشن ، همه گیری جهانی یا یک بلایای طبیعی مانند زمین لرزه یا طوفان ، می تواند برای کودکان بسیار استرس زا باشد. یک فاجعه ، بحران یا یک رویداد نگران کننده دیگر می تواند باعث استرس آسیب زا شود ، احساس امنیت فرزند شما را تضعیف کرده و احساس ناتوانی و آسیب پذیری در او ایجاد کند - به خصوص اگر این رویداد ناشی از یک عمل خشونت آمیز باشد ، مانند تیراندازی گسترده یا حمله تروریستی. حتی کودکان یا نوجوانان که به طور مستقیم تحت تأثیر یک فاجعه قرار نگرفته اند ، می توانند در معرض آسیب دیدگی مکرر از این رویداد در اخبار یا رسانه های اجتماعی قرار بگیرند.

چه فرزند شما خود یک واقعه ناراحت کننده را تجربه کرده باشد ، چه شاهد آن باشد ، یا استرس آسیب زایی را پس از آن تجربه کرده باشد ، احتمالاً تحت تأثیر مجموعه ای از احساسات شدید ، گیج کننده و ترسناک قرار خواهد گرفت. اگرچه ممکن است علائم ناخوشایند با گذشت زمان کمرنگ شود ، اما کارهای زیادی وجود دارد که می توانید به عنوان والدین یا سرپرست برای حمایت و اطمینان از کودک آسیب دیده استفاده کنید. با استفاده از این نکات مقابله ، می توانید به کودک خود کمک کنید تا علائم استرس آسیب زا را کنترل کند ، احساس امنیت خود را دوباره بسازد و از واقعه آسیب زا عبور کند.

علائم و نشانه های استرس آسیب زا در کودکان و نوجوانان

استرس آسیب زا یک واکنش طبیعی در برابر یک فاجعه طبیعی یا انسانی یا یک واقعه ناراحت کننده دیگر است. این می تواند کودکان در هر سنی را تحت فشار قرار دهد و طیف وسیعی از احساسات شدید و واکنشهای جسمی یا رفتاری را تحریک کند. اینها به نوبه خود می تواند بر روحیه ، اشتهای ، خواب و رفاه کلی کودک تأثیر بگذارد.

علائم ضربه در کودکان و نوجوانان

نوزادان زیر 2 سال ممکن است:

بیشتر سر و صدا کنند یا تسکین آن سخت تر باشد.

مطلب مرتبط آیا مدیتیشن می تواند افکار منفی را از بین ببرد؟

تغییراتی در الگوی خواب یا غذا خوردن از خود نشان دهند.

کودکان 2 تا 5 ساله ممکن است:

علائمی از ترس نشان دهند.

بیشتر به والدین یا مراقب خود بچسبند.

گریه ، فریاد ، یا غر زدن.

بی هدف حرکت کنند

به رفتارهای قبلی کودکی ، مانند مکیدن شست یا خوابیدن در رختخواب ، بازگشت کنند.

کودکان 6 تا 11 سال ممکن است:

علاقه خود را به دوستان ، خانواده یا فعالیتهایی که قبلاً از آنها لذت می بردند از دست بدهند.

تجربه کابوس یا دیگر مشکلات خواب .

بدخلق ، مزاحم یا عصبانی شوند.

مدرسه و مشق شب

از مشکلات جسمی مانند سردرد یا معده شکایت کنند.

ترسهای بی اساس ایجاد کنند.

نسبت به آنچه اتفاق افتاده احساس افسردگی ، بی حسی یا احساس گناه کنند.

نوجوانان 12 تا 17 ساله ممکن است:

بازگشت به گذشته را داشته باشند ، کابوس ببینند یا سایر مشکلات خواب را داشته باشند.

از یادآوری رویداد خودداری کنند.

از الکل ، داروها یا محصولات نیکوتین سوء استفاده کنند.

اخلالگر ، بی احترام یا پرخاشگرانه رفتار کنند.

شکایت از بیماری های جسمی.

احساس انزوا ، گناه یا افسردگی کنید .

علاقه به سرگرمی ها و علایق خود را از دست بدهند.

افکار خودکشی داشته باشد .

هر سن کودک شما هر چه باشد ، ارائه اطمینان و حمایت بیشتر پس از یک واقعه آسیب زا مهم است. با عشق و راهنمایی شما ، افکار و احساسات ناراحت کننده استرس آسیب زا می توانند کم رنگ شوند و زندگی کودک شما در روزها یا هفته های پس از بحران یا یک واقعه ناراحت کننده به حالت عادی برگردد.تروما و کودکان

کمک به کودک برای کنار آمدن با یک فاجعه یا واقعه آسیب زا

واکنش کودک شما در برابر یک فاجعه یا یک واقعه آسیب زا می تواند بسیار تحت تأثیر واکنش شما باشد. کودکان در هر سنی - حتی نوجوانان استقلال طلب - برای راحتی و اطمینان در مواقع بحرانی به والدین خود نگاه می کنند. اگر در کنار کودک خود یک واقعه آسیب زا را تجربه کرده اید ، بسیار مهم است که برای مقابله با استرس آسیب زای خود گام بردارید . حتی نوزادان خردسال نیز می توانند اضطراب و استرس والدین خود را تحمل کنند.

با مراقبت از سلامتی و سلامتی عاطفی خود ، بیشتر نفوذ آرامش بخشی خواهید داشت و بهتر می توانید به کودک خود کمک کنید. از آنجا که انگیزه کودکانه برای تقلید بسیار زیاد است ، اگر کودک شما ببیند که شما برای مقابله با اثرات ضربه رو به جلو حرکت می کنید ، احتمالاً دنبال خواهد شد.

به یاد داشته باشید که کودکان به طرق مختلف به ضربه واکنش نشان می دهند. و احساسات آنها می تواند در امواج بیاید و برود. کودک شما ممکن است در بعضی مواقع بدخلق و گوشه گیر باشد ، در زمان های دیگر از غم و ترس منجمد شود. هیچ راهی "درست" یا "غلط" برای احساس کردن پس از یک واقعه آسیب زا وجود ندارد ، بنابراین سعی نکنید آنچه کودک شما باید فکر کند یا احساس کند را تعیین کنید.

فرزند خود را تشویق کنید تا علنا احساسات خود را بیان کند. به آنها بگویید که هر احساسی را که تجربه می کنند طبیعی است. حتی اگر احساسات ناخوشایند در مورد کودک باز شود ، از بین خواهد رفت. در حالی که بسیاری از نوجوانان تمایلی به گفتگو در مورد احساسات خود با والدین ندارند ، آنها را تشویق کنید که به یک فرد بزرگسال مورد اعتماد دیگر مانند یک دوست خانوادگی ، بستگان ، معلم یا شخصیت مذهبی اعتماد کنند. صحبت کردن بسیار مهم است - حتی اگر با شما نباشد.

به آنها اجازه دهید تا غم و اندوه خود را از دست دهند. به فرزند خود مهلت دهید تا معالجه کند و از خساراتی که ممکن است در اثر فاجعه یا واقعه آسیب زا متحمل شده اند ، عزادار شود. این می تواند از دست دادن یک دوست ، بستگان ، حیوان خانگی ، خانه یا به سادگی زندگی قبلی آنها باشد.

کودک خود را از زنده ماندن وسواس گونه واقعه آسیب زا منصرف کنید. ساکن شدن مداوم یا پخش مجدد فیلم از این رویداد می تواند سیستم عصبی کودک شما را تحت فشار قرار دهد. فعالیتهایی را که ذهن کودک شما را به خود مشغول می کند تشویق کنید تا فقط بر روی یک رویداد آسیب زا تمرکز نکنند. می توانید برای کودک خود بخوانید ، با هم بازی کنید یا به سادگی یک فیلم نشاط آور تماشا کنید.

استرس زدایی به عنوان یک خانواده. حتی کودکان خردسال می توانند از ورزش های تنفسی ساده برای از بین بردن استرس و احساس آرامش بیشتر در جهان استفاده کنند ، در حالی که بچه های بزرگتر ممکن است به سایر روش های آرام سازی تسلط داشته باشند .

نکته 1 برای بهبود کودکان و آسیب ها: اعتماد و ایمنی را دوباره ایجاد کنید

آسیب روانی می تواند نحوه مشاهده کودک یا نوجوان در جهان را تغییر دهد و باعث شود ناگهان یک مکان بسیار خطرناک تر و ترسناک تر شود. ممکن است فرزند شما اعتماد به محیط خود و سایر افراد دشوارتر باشد. شما می توانید با بازسازی احساس امنیت و امنیت کودک خود ، به او کمک کنید.

کودک خود را دوباره احساس امنیت کنید. در آغوش گرفتن و اطمینان بخشی می تواند به کودک در هر سنی کمک کند که احساس امنیت کند. در حالی که نوجوانان ممکن است سعی کنند آن را سخت بگیرند و از نگهداری آنها جلوگیری کنند ، اما محبت جسمی شما هنوز هم در ایجاد احساس امنیت دوباره مهم است.

کودک خود را به انجام فعالیت هایی که از آن لذت می برند تشویق کنید. سعی کنید فرزندتان فضا و زمان برای استراحت ، بازی و تفریح داشته باشد.

مطلب مرتبط چگونه رشد مو را افزایش دهیم؟

روال ها را حفظ کنید. ایجاد یک ساختار و برنامه قابل پیش بینی برای زندگی کودک شما می تواند به ثبات دوباره جهان کمک کند. سعی کنید اوقات منظم را برای وعده های غذایی ، مشق شب و فعالیت های خانوادگی حفظ کنید.

از آینده صحبت کنید و برنامه ریزی کنید. این می تواند به خنثی کردن احساس مشترک در کودکان آسیب دیده مبنی بر آینده ترسناک ، تاریک و غیرقابل پیش بینی کمک کند.

به قول های خود عمل کنید. با اعتماد به نفس می توانید به بازسازی اعتماد کودک خود کمک کنید. ثابت قدم باشید و آنچه را که می گویید انجام می دهید دنبال کنید.

اگر جواب سوالی را نمی دانید ، از پذیرفتن آن نترسید. با ساختن چیزی اعتماد کودک خود به شما را به خطر نیندازید.

به یاد داشته باشید که کودکان اغلب موقعیت ها را شخصی می کنند. آنها حتی ممکن است نگران امنیت خود باشند حتی اگر واقعه آسیب زا خیلی دور اتفاق افتاده باشد. به کودک خود اطمینان دهید و به او کمک کنید شرایط را در متن قرار دهد.

نکته 2: قرار گرفتن در معرض رسانه را به حداقل برسانید

کودکانی که یک رویداد آسیب زا را تجربه کرده اند ، اغلب می توانند پوشش بی وقفه رسانه ای را آسیب زا کنند. قرار گرفتن بیش از حد در معرض تصاویر یک بحران یا یک واقعه نگران کننده - مانند مشاهده مکرر کلیپ های ویدئویی در شبکه های اجتماعی یا سایت های خبری - حتی می تواند استرس آسیب زایی را در کودکان یا نوجوانان ایجاد کند که تحت تأثیر مستقیم این رویداد قرار نگرفته اند.

تماس رسانه ای کودک خود را با یک واقعه آسیب زا محدود کنید. اجازه ندهید فرزندتان درست قبل از خواب اخبار را تماشا کند یا شبکه های اجتماعی را بررسی کند و از کنترل والدین در تلویزیون ، رایانه و تلفن استفاده کنید تا از مشاهده مکرر فیلم های نگران کننده توسط فرزندتان جلوگیری کنید.

تا آنجا که می توانید ، گزارشات خبری مربوط به یک واقعه آسیب زا را با کودک خود تماشا کنید. می توانید هنگام تماشای کودک خود را مطمئن کنید و به قرار دادن اطلاعات در متن کمک کنید.

از قرار دادن کودک در معرض تصاویر و فیلم های گرافیکی خودداری کنید. معمولاً خواندن روزنامه به جای تماشای پوشش تلویزیونی یا دیدن کلیپ های ویدئویی از این رویداد ، برای کودک یا نوجوان کمتر آسیب زا است.

نکته 3: کودک خود را درگیر کنید

شما نمی توانید کودک خود را از یک تجربه آسیب زا بهبود ببخشد ، اما شما می توانید با گذراندن وقت با هم و صحبت رو در رو - بدون تلویزیون ، تلفن ، بازی های ویدئویی و سایر حواس پرتی ها ، نقش اصلی را در روند بهبودی بازی کنید. تمام تلاش خود را بکنید تا محیطی ایجاد کنید که بچه های شما در برقراری ارتباط با آنچه احساس می کنند و برای پرسیدن سوال در آن احساس امنیت کنند.

فرصتهای مداوم برای کودک خود فراهم کنید تا بتواند درمورد آنچه را که گذرانده یا در رسانه ها می بیند صحبت کند. آنها را تشویق کنید که س askال کنند و نگرانی های خود را بیان کنند اما آنها را مجبور به صحبت نکنید.

با کودک خود به روشی متناسب با سن ارتباط برقرار کنید. به عنوان مثال ، کودکان کوچکتر به آغوش های اطمینان بخش و عبارات ساده مانند "اکنون دیگر تمام شد" یا "همه چیز خوب خواهد بود" پاسخ خواهند داد. اگرچه کودکان بزرگتر با شنیدن حقایق و اطلاعات مربوط به آنچه اتفاق افتاده است ، راحتی بیشتری خواهند داشت.

نگرانی های فرزند خود را تصدیق و تأیید کنید. این رویداد آسیب زا ممکن است ترس ها و مسائل نامرتبطی را در کودک شما ایجاد کند. راحتی کودک شما از احساس درک شدن و پذیرفتن شما حاصل می شود ، بنابراین ترس او را تأیید کنید حتی اگر به نظر شما مربوط نمی شود.

به کودک خود اطمینان دهید. این واقعه تقصیر آنها نبود ، شما آنها را دوست دارید و اشکالی ندارد که آنها ناراحت ، عصبانی یا ترسیده باشند.

کودک خود را برای گفتگو تحت فشار قرار ندهید. برای برخی از بچه ها صحبت کردن در مورد یک تجربه آسیب زا بسیار دشوار است. یک کودک خردسال ترجیح می دهد به جای اینکه در مورد آنها صحبت کند ، ترسیم تصویری از احساسات خود راحت تر است. سپس می توانید با کودک در مورد آنچه که ترسیم کرده صحبت کنید.

صادق باش در حالی که شما باید اطلاعاتی را که به اشتراک می گذارید متناسب با سن و شخصیت فرزندتان تنظیم کنید ، صداقت مهم است. اگر چیزی اشتباه است نگویید هیچ مشکلی وجود دارد .

با کودک خود فعالیت های "عادی" انجام دهید که هیچ ارتباطی با واقعه آسیب زا ندارد. فرزند خود را تشویق کنید که به دنبال دوستان خود بگردد و به دنبال بازی ، ورزش و سرگرمی هایی باشد که قبل از حادثه از آنها لذت می برد. به بیرون رفتن های خانوادگی به پارک بروید ، از یک شب بازی لذت ببرید یا با هم فیلم تماشا کنید.

نکته 4: فعالیت بدنی را تشویق کنید

فعالیت بدنی می تواند آدرنالین را بسوزاند ، اندورفین های تقویت کننده خلق و خو را آزاد کرده و به کودک یا نوجوان شما در شب بهتر بخوابد.

ورزشی پیدا کنید که کودک شما از آن لذت ببرد. فعالیت هایی مانند بسکتبال ، فوتبال ، دویدن ، ورزش های رزمی یا شنا که نیاز به حرکت دادن بازوها و پاها دارد ، می تواند سیستم عصبی کودک شما را از احساس "گیر افتاده" که اغلب به دنبال یک تجربه آسیب زا است ، از بین ببرد.

به او پیشنهاد دهید که با کودک در ورزش ، بازی یا فعالیت های بدنی شرکت کند. اگر به نظر می رسد آنها در مقابل بلند شدن از کاناپه مقاوم هستند ، برخی از موسیقی های مورد علاقه خود را اجرا کنید و با هم برقصید هنگامی که کودک حرکت می کند ، احساس انرژی بیشتری می کند.

کودک خود را تشویق کنید که برای بازی با دوستان یا حیوان خانگی بیرون برود و بخار بخورد.

یک خانواده را به یک مسیر پیاده روی ، دریاچه یا ساحل اختصاص دهید. گذراندن اوقات در طبیعت می تواند استرس را کاهش داده و روحیه کلی کودک را تقویت کند.

بچه های کوچکتر را به یک زمین بازی ، مرکز فعالیت ببرید یا تاریخ بازی را ترتیب دهید.

نکته 5: به کودک خود یک رژیم غذایی سالم بدهید

غذا می خورد فرزند خود را می تواند تاثیر عمیقی بر خلق و خو و توانایی برای مقابله با استرس پس از سانحه را دارند. غذاهای فرآوری شده و راحت ، کربوهیدرات های تصفیه شده و نوشیدنی ها و میان وعده های شیرین می توانند تغییرات خلقی ایجاد کرده و علائم استرس آسیب زا را بدتر کنند.

برعکس ، خوردن مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه ، پروتئین با کیفیت بالا و چربی های سالم ، به ویژه اسیدهای چرب امگا 3 ، می تواند به کودک یا نوجوان شما کمک کند تا بهتر با این فراز و نشیب ها روبرو شود که به دنبال یک تجربه آزار دهنده است.

بیشتر از غذاهای خاص روی رژیم کلی تمرکز کنید. کودکان باید غذای کامل ، کم پردازش مصرف کنند - غذایی که تا حد امکان به شکل طبیعی آن نزدیک باشد.

غذاهای سرخ شده ، دسرهای شیرین ، تنقلات شیرین و غلات و آرد تصفیه شده را محدود کنید. اینها می تواند بر روحیه کودک تأثیر منفی بگذارد.

وعده های غذایی بیشتری را در خانه بپزید. در وعده های غذایی رستوران و غذا بیشتر قند و چربی ناسالم اضافه می شود بنابراین پخت و پز در خانه می تواند تأثیر زیادی بر سلامتی بچه ها داشته باشد. اگر دسته های بزرگی درست کنید ، فقط چند بار پخت و پز می تواند برای تغذیه خانواده در طول کل هفته کافی باشد.

زمان صرف غذا را فقط به غذا اختصاص ندهید. دور هم جمع شدن خانواده برای صرف یک وعده غذایی فرصتی ایده آل برای گفتگو و گوش دادن به فرزندتان بدون حواس پرتی تلویزیون ، تلفن یا رایانه است.

چه موقع برای آسیب دیدگی کودک خود به دنبال درمان باشید

معمولاً احساس اضطراب ، بی حسی ، گیجی ، گناه و ناامیدی فرزند شما پس از بحران ، فاجعه یا رویداد آسیب زای دیگر در مدت زمان نسبتاً کوتاهی کمرنگ می شود. با این حال ، اگر واکنش استرس آسیب زا چنان شدید باشد که در عملکرد کودک شما در مدرسه یا خانه اختلال ایجاد کند - یا اگر علائم شروع به کمرنگ شدن یا حتی بدتر شدن آن نکنند - ممکن است به کمک یک متخصص بهداشت روان نیاز داشته باشند .

هنگامی که علائم استرس آسیب زا کم نمی شود و سیستم عصبی کودک شما "گیر کرده" است و قادر به حرکت برای مدت طولانی نیست ، ممکن است دچار اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شود .

علائم هشدار دهنده عبارتند از:

شش هفته گذشته است و کودک شما حال بهتری ندارد.